001 عشق محمد بس است و آل محمد
| 1 | "م" | ماه فروماند از جمال محمد | سرو نباشد به اعتدال محمد | «ماه» |
| 2 | "ق" | قدر فلک را کمال و منزلتی نیست | در نظر قدر با کمال محمد | «قدر» |
| 3 | "و" | وعدهٔ دیدار هر کسی به قیامت | لیلهٔ اسری شب وصال محمد | «لیلهٔ اسری» |
| 4 | "ا" | آدم و نوح و خلیل و موسی و عیسی | آمده مجموع در ظلال محمد | «آدم» |
| 5 | "ع" | عرصهٔ گیتی مجال همت او نیست | روز قیامت نگر مجال محمد | «گیتی» |
| 6 | "و" | وآنهمه پیرایه بسته جنت فردوس | بو که قبولش کند بلال محمد | «پیرایه» |
| 7 | "ه" | همچو زمین خواهد آسمان که بیفتد | تا بدهد بوسه بر نعال محمد | «بوسه» |
| 8 | "ش" | شمس و قمر در زمین حشر نتابد | نور نتابد مگر جمال محمد | «شمس و قمر» |
| 9 | "ش" | شاید اگر آفتاب و ماه نتابند | پیش دو ابروی چون هلال محمد | «آفتاب و ماه» |
| 10 | "چ" | چشم مرا تا به خواب دید جمالش | خواب نمیگیرد از خیال محمد | «چشم» |
| 11 | "س" | سعدی اگر عاشقی کنی و جوانی | عشق محمد بس است و آل محمدa | «سعدی» |
شاعر: سعدی شیرازی
برگرفته از نشانی: https://ganjoor.net/saadi/mavaez/ghasides/sh16
قالب: قصیده
+ نوشته شده در دوشنبه بیست و یکم مرداد ۱۳۹۸ ساعت 14:23 توسط محمد
|